ég elska að elska

No hay nada más hermoso que ojos marrones y una sonrisa encantadora en sus labios besando mi amor

 

Mikið er þetta stórmerkilegt fyrirbæri sem kallast ást hvað gerist þegar maður er búinn að reisa vegg úr gleri og "leyfir sér" að sleppa takinu á hinu  vonlausa sem frekar dró úr manni kraft heldur en styrkja þó maður hafi haldið það á tímabili og hélt dauðahaldi í...ég þorði ekki að sleppa.. ætlaði sko EKKI að leyfa mér að njóta þess sem er það dásamlegasta í heimi... (svona utan við dásemdir sem börnin manns veita manni á ótal vegu )......en fékk hjálp frá hinum enda stálþráðarins að taka loks meðvitaða marghugsaða ákvörðun um að sleppa erfiðu taki á honum, sem var samt svo gott á sinn sérstaka hátt en  Ljónið í veginum var of stórt á þessum óslítandi þræði og ég réði ekki við það, sem ég held að hafi opnað fyrir dásemd sem er engu lík eftir að ég sleppti takinu. Á einhvern ótrúlegan hátt tókst Amor að lauma sér innfyrir glervegginn sem áður hafði verið mölbrotinn og opna hann að innanverðu án þess svo mikið sem rispa glerið.... það gerist ekki nema vera stillt á réttri bylgjulengd + dáleiðandi brún augu og fyrir þá sem skilja ekkert í þessu og botna ekki í einu eða  neinu þá er ég sjálf enn að reyna skilja þetta en ætla ekki að gera neitt til að breyta því ....því ástin er  svo merkileg og beautyful ...sérstaklega þegar hún kemur svona óvænt

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 24.1.2013 kl. 11:26]

Nú verð ég alveg yfirmáta forvitin og þarf að heyra meira um ástina stórkostlegu, það er ekkert eins gott og að elska og vera elskaður það segir þú satt Dolla mín.